Chapter 38

Przepraszam za taką przerwę, ale naprawdę nie dałam rady wcześniej napisać. Nie dość, że najpierw dopadło mnie złe samopoczucie, to potem złapał mnie wirus i sami rozumiecie. Ale co ja tutaj będę gadała o chorobach. W końcu to nie blog medyczny hehe No wiec postaram się teraz wrzucać jak wcześniej regularnie. Od razu mówię, że ta notka mi nie wyszła i nie jestem z niej zadowolona. Wiec zapraszam do czytania oraz komentowania :) To motywuje ;)

~~~~~~

Nie widziałam Victorii w szkole odkąd Nina do niej poszła. Nie wiem też co jej zrobiła, bo za każdym razem odpowiadała, że nic takiego i przestanie mnie dręczyć. Miała rację. Nawet jej koleżaneczki się do mnie nie zbliżały co mnie ogromnie cieszyło. Nareszcie odżyłam i tak jak dawniej z chęcią chodziłam na zajęcia. Pogodziłam się też ze Steffi. Wytłumaczyłyśmy sobie wszystko i podziękowałam jej, że stanęła w mojej obronie przed tymi pustakiem. Poza tym jej brat dał mi spokój. W końcu zachowywał się jak na nauczyciela przystało.

- Wiesz może dlaczego tapeciara nie przychodzi? - spojrzałam na nią.

- Hm .. ostatnio moja siostra u niej była jak się dowiedziała co zrobiła.

- Serio? No to już wiadomo, dlaczego jej nie ma. Ale dobrze. Należało się suce.

- No coś Ty. Nina taka nie jest.

- Więc zobaczymy, czy będzie miała jakieś limo pod okiem.

Szczerze mówiąc to przez chwilę przemknęło mi przez myśl, że Nina mogła ją pobić, ale z drugiej strony nigdy nie załatwiała spraw siłowo. Może zrobiła wyjątek? Całkiem możliwe. Była wściekła.

Po zajęciach miałam iść ze Steffi do centrum handlowego. Dawno nigdzie razem nie byłyśmy. Akurat, gdy wychodziłyśmy podjechał Mike. Podeszłam i otworzyłam drzwi.

- A co Ty tutaj robisz?

- Mnie też jest miło Cie widzieć kochanie.

- Oj no wiesz co miałam na myśli. Więc?

- Więc przyjechałem po Ciebie ponieważ dzisiaj wieczorem idziemy na przyjęcie – na moment mnie zatkało, bo nie przepadałam za tego typu przyjęciami. Wiedziałam, że będą tam same gwiazdy.

- Mike .. ja tam nie pasuje .. idź sam.

- Nie ma mowy nawet. Wystarczy, że pasujesz do mnie, tak? - uśmiechnął się – Wskakuj i jedziemy kupić Ci suknie.

- Ale miałam właśnie iść ze Steffi do centrum.

- To świetnie. Może jechać z nami.

- Ok – zawołałam ją i po chwili obie siedziałyśmy w aucie. Pocałowałam Michaela w policzek na przywitanie. Widziałam, że się uśmiechnął. Po dziesięciu minutach byliśmy na miejscu. Mike zaparkował w podziemnym parkingu.

- To idźcie same, a ja na was zaczekam. Nie chce robić zamieszania jak mnie zobaczą.

- Czyli jednak się mnie wstydzisz – udałam oburzenie.

- Oczywiście, że nie. Nie chce po prostu by mnie rozpoznali. Poza tym jestem trochę zmęczony po pracy. No kotek – spojrzałam na niego, a po chwili się uśmiechnęłam.

- Droczyłam się – dałam mu buziaka w usta.

- Osz Ty niedobra. Za karę masz kupić jakąś seksowną kieckę – wyszczerzył się.

- No wiesz co? Jeszcze czego.

- I do tego jakąś zabójczą bieliznę .. – przybliżył się i powiedział na ucho – bo po powrocie mam co do Pani pewne plany – spojrzałam na niego.

- Niech Pan lepiej uczesze te swoje loczki, bo są nieposkromione jak Pana myśli.

- Nic na to nie poradzę – pocałował mnie czule. Odwzajemniałam, ale przypomniałam sobie o obecności Steffi i przerwałam.

- Musimy już iść – chciałam już wysiadać.

- Poczekaj – wyciągnął swoją kartę i mi podał – Kup sobie co tylko chcesz.

- Ale .. Mike ..

- Nie przyjmuje odmowy – nie miałam wyboru i wzięłam od niego tą kartę.

- No dobrze. Postaramy się szybko wrócić.

Łaziłyśmy po tym centrum jakieś dwadzieścia minut, a ja nadal nie wiedziałam co kupić. W jednych wyglądałam za bardzo wyzywającą, co spodobało by się Michaelowi, a w innych jak moja własna babcia. Dlaczego niektóre są tak bardzo niewymiarowe? Zrobiłyśmy sobie przerwę i poszłyśmy na koktajl.

- Mogę Cie o coś zapytać? - zaczęła niepewnie Steffi.

- Pewnie.

- Czy … czy wy .. macie już za sobą ten etap? No wiesz .. - poczułam jak się rumienię.

- Tak heh ale błagam nie pytaj mnie o szczegóły jak Nina.

- Hehe spokojnie. Nie miałam zamiaru. Zapytałam, bo słyszałam co powiedział Mike – spłonęłam jeszcze większym rumieńcem.

- Nie słuchaj Go .. typowy samiec heh – nerwowo bawiłam się rurką w koktajlu.

- Jak każdy. Idziemy dalej? - dokończyłyśmy i ruszyłyśmy dalej. W końcu udało mi się wybrać. Do tego dodatki i byłam gotowa na wieczór – Michaelowi na pewno się spodoba.

- Mam nadzieje, bo wybrałam ją ze względu na niego.

- Hmm a bielizna? - spojrzałam na nią – No co? - wyszczerzyła się – Tylko przypominam.

- Zabiję Cie – złapałam ją za szyję ramieniem.

- Haha! No dobra puść!

- Zastanowię się – szłam tak dalej ciągnąć ją za sobą

- No ej! Wystarczy! - obie się z tego śmiałyśmy. W końcu ją puściłam. Poszłyśmy jeszcze do KFC. Czekaliśmy na nasze zamówienie.

- Mike uwielbia kurczaki z KFC.

- Aaa już rozumiem. Tak chcesz Go przekupić.

- Uważaj, bo znowu Cie ukarzę – szturchnęłam ją łokciem. Szłyśmy już w drogę powrotną rozmawiając. Nagle z kimś się zderzyłam. Spojrzałam w górę i przez moje ciało przeszedł lodowaty dreszcz.

- Witaj córeczko. Nawet nie przywitasz się z ojcem? - chciałam Go wyminąć, ale mi nie pozwolił.

- Już nie jesteś moim ojcem .. nie po tym wszystkim – Steffi stała z boku i przyglądała się temu.

- Przeproś koleżankę – złapał mnie za ramię, ale się wyrwałam.

- Nigdzie z Tobą nie pójdę!

- Owszem pójdziesz. Wracasz ze mną do domu – tym razem złapał mnie obiema rękami za ramiona i mocno ścisnął.

- Niech Pan ją puści.

- Nie wtrącaj się mała. Chyba, że chcesz iść z nami.

- Nie mieszaj jej do tego! - spojrzałam na nią – Uciekaj stąd.

- Nie ..

- Słyszałaś co powiedziała. Idziemy córeczko – odwrócił mnie i skierował w przeciwną stronę. Nie chciałam robić zamieszania i poszłam z nim. Odwróciłam się i spojrzałam na Steffi. Nie wiedziała co się dzieje.

          ~~~~~~

Od prawie godziny czekałam w aucie na dziewczyny. Włączyłem radio i oparłem się o zagłówek. Przymknąłem oczy, bo czułe, że te zakupy jeszcze trochę potrwają. No tak. Kobiety. Ale na szczęście mamy sporo czasu. Już sobie wyobrażałem jak cudnie będzie wyglądała Betty w suknie i uśmiechnąłem się sam do siebie, gdy nagle usłyszałem, że drzwi pasażera się otworzyły. Spojrzałem od razu i zobaczyłem zdyszaną Steffi.

- A gdzie Betty?

- Mike .. - próbowała złapać oddech.

- Spokojnie. Co się stało?

- Musisz się pospieszyć! Jej ojciec .. spotkaliśmy Go i ją zabrał!

- O nie! - natychmiast wysiadłem i zaczął biec ile sił w nogach. Zabije Go! Co za drań! Zatrzymałem się i rozglądałem, ale nigdzie ich nie było.

- Szedł w stronę tylnego wyjścia – powiedziała Steffi. Znowu zacząłem biec zostawiając Steffi w tyle. Musiałem ich dogonić. Wybiegłem ze sklepu na parking. Z daleka zobaczyłem jak siłą wpycha ją do auta. Próbowała się bronić. Byłem tak wściekły, że nawet nie wiem jakim cudem już po chwili znalazłem się przy nim i odepchnąłem. Betty wysiadła i się we mnie wtuliła. Rozpłakała się. Mocno ją do siebie przytuliłem.

- Ćśśś .. już nic Ci nie zrobi.

- Jak śmiesz Ty gnoju! To moja córka!

- Kochanie idź do Steffi – podeszła do niej i ją przytuliła – Już nigdy więcej jej nie skrzywdzisz, słyszysz?! Ona teraz mieszka u mnie i nie masz prawa ją tknąć!

- A chcesz się przekonać?! - zbliżał się do mnie.

- Nie! Mike! - zamachnął się, zrobiłem unik unikając ciosu.

- Za wolny jesteś! - uderzyłem Go z całej siły pięścią w twarz. Upadł jak długi – Radzę Ci nie wstawać! - podszedłem do dziewczyn. Objąłem mojego kotka ramieniem – Chodźmy – wtuliła się we mnie – Nic Ci nie zrobił?

- Nie .. na szczęście … bardzo się bałam – rozpłakała się.

- Już dobrze kochanie .. nie pozwolę mu Cie skrzywdzić.

Pojechaliśmy prosto do domu. Betty była w kiepskim stanie, dlatego Steffi przyjechała z nami. Zaprowadziłem ją na górę. Położył się i skuliła. Nie sądziłem, że aż tak to przeżyje. Widocznie wszystkie wspomnienia wróciły. Czułem się bezradny. Przykryłem ją, pocałowałem w czoło i zostawiłem ze Steffi. Zszedłem do gabinetu i usiadłem na fotelu przy oknie. Musiałem zadzwonić i powiadomić, że nie przyjdziemy na przyjęcie. Sam nie miałem zamiaru iść. Na dodatek ze świadomością, że moja najdroższa jest w złym stanie. Wykręciłem numer i wyjaśniłem, ale bez szczegółów. Wstałem i podszedłem do okna. Chciałbym mieć taką moc abym mógł wymazać z jej pamięci okrutną przeszłość. Dlaczego to ciągle do niej musi wracać?

- Mike? - obejrzałem się. To była mama Betty.

- Tak?

- Wszystko w porządku?

- Ehh … Betty spotkała w centrum handlowym Pani męża.

- O Boże .. - zakryła dłonią usta – Nic jej nie zrobił?

- Chciał ją zabrać do siebie … nie pozwoliłem mu, ale … Ona to przeżyła .. bardziej niż myślałem. Koleżanka jest teraz u niej – usiadła na kanapie i schowała twarz w dłoniach.

- Co ja mam robić? To moja wina, że zgotowałam jej takie piekło. Nie chce, żeby do końca życia przez to cierpiała – usiadłem obok niej.

- Może być Pani pewna, że przy mnie Betty jest bezpieczna. Nie pozwolę jej skrzywdzić i zrobię wszystko aby zapomniała o przeszłości. Jeszcze nie wiem w jaki sposób, ale się nie poddam – spojrzała na mnie.

- Jesteś dobrym człowiekiem .. i niech nikt nigdy nie powie inaczej – pogłaskała mnie po policzku jak moja mama. Uśmiechnąłem się.

- Dziękuje za te słowa. Pójdę do niej.

- Idź .. potrzebuje Cie – wstałem i poszedłem na górę do sypialni. Steffi spojrzała jak wszedłem i położyła sobie palec na ustach.

- Zasnęła – pokiwałem głową i po cichu podszedłem.

- Możesz iść jeżeli chcesz.

- Powinnam, bo już dawno miała być w domu. Dasz mi znać, jeżeli coś by się działo?

- Pewnie, że tak.

Zostaliśmy sami. Odgarnąłem jej kosmyk włosów i chwilę popatrzyłem. Moja najdroższa. Taka delikatna. Zabije każdego kto będzie chciał ją skrzywdzić. Przysięgam. Delikatnie, żeby jej nie obudzić położyłem się za nią i objąłem. Wtuliłem twarz w jej włosy i zamknąłem oczy. Nie spałem. Delektowałem się jej bliskością. Po paru godzinach obudziła się i odwróciła się w moją stronę.

- Która godzina?

- Po 20:00.

- Co?? Przecież powinieneś być na tym przyjęciu.

- Nie kochanie. Powinienem być, ale przy swojej dziewczynie i właśnie to robię. Jak się czujesz?

- Lepiej. Ale nie powinieneś na mnie patrzeć, tylko pojechać.

- Bez Ciebie? Nic z tego. Jesteś ważniejsza od jakiegoś tam przyjęcia, na które i tak nie miałem ochoty jechać.

- Skoro tak mówisz .. dziękuje Misiu … kocham Cie.

- Ja Ciebie jeszcze bardziej – pocałowałem ją czule. Poczułem jak zarzuciła mi ręce na szyję wziąć odwzajemniając pocałunki. Przyciągnąłem ją bardziej do siebie. Już wiedziałem jak sprawić aby zapomniała.