Chapter 20

Witajcie!

Hmm chyba tym razem nie mam nic do powiedzenia hehe Tylko to, że się cieszę, że jesteście i wciąż czytacie. Nie obiecuje notki za tydzień na Bad Girl, ale się postaram.
Zapraszam do czytania ;)


                                                                       ~~~~~~~~~~

Każdy kolejny dzień był taki sam. Chodziłam do pracy, wracałam i prawie w ogóle nie wychodziłam z pokoju. Nie miałam po co tak naprawdę. Mamy prawie nie było w domu. Podobno był jakiś wypadek i każdy był potrzebny do pomocy. Teraz się cieszyłam, że tak późno wracam do domu. Przynajmniej nie musiałam na niego patrzeć. No i nie myślałam o Michaelu. Właśnie. Przez tą pracę Go straciłam, a może przez moje kłamstwa? Gdybym wiedziała jak to się skończy, bym mu od razu powiedziała co to za praca. Niestety bałam się jak zareaguje.

Wycierając kolejny stolik, moją uwagę przykuł starszy mężczyzna. Rzadko się tutaj takich widuje. Na dodatek w ciemnych okularach. Pewnie światła ze sceny były za mocne. Siedział dosyć długo. W pewnym momencie spojrzał na mnie. Tak po prostu i wyszedł. Nie wiedziałam kim był i czego chciał, ale zachowywał się dosyć dziwnie. Niczego nie zamówił. Po prostu siedział.

Nadszedł dzień wypłaty. Szef zadowolony dał mi do ręki całą sumę.

- I nie jest tak źle – zagadał.

- Yhym.

- Jestem zadowolony z Twojej pracy, dlatego .. - powiedział ciszej – Należy Ci się premia – wręczył mi dodatkową sumę.

- Ale ..

- Bez gadki – miał już odchodzić – Aha i jeszcze jedno. Mam nadzieje, że niedługo będziesz jeszcze bardziej otwarta. Rozumiemy się? - spojrzał na mnie i odszedł. Nie wiedziałam o co mu może chodzić. Przecież wykonuje swoje obowiązki. Podeszła do mnie jedna z dziewczyn.

- Uważaj na niego – i poszła. Patrzyłam chwilę za nią i całkiem nie wiedziałam o co tutaj chodzi. Poszłam do szatni i szybko się przebrałam. Wypłatę schowałam do portfela, a premie … do biustonosza. Tak właśnie tam, bo ojciec był zdolny przeszukać moją torebkę i kieszenie w nadziei, że znajdzie ukryte pieniądze i będzie miał mnie za co zlać. Już przebrana, wyszłam z klubu, ale nie poszłam od razu do domu. Wolałam iść na spacer i nawet późna godzina mnie nie przerażała jak kiedyś. Chodziłam sobie i rozmyślałam nad tym wszystkim. Nawet nie miałam z kim porozmawiać. Ze Steffi nie bardzo chciałam. Ostatnio wygadała się swojemu braciszkowi. Miałam nadzieje, że chociaż nie powiedziała mu kim jest .. był mój chłopak. Spojrzałam w niebo. Tej nocy było bardzo piękne. Gwieździste. Tylko szkoda, że podziwiałam je zupełnie sama. Koniec użalania się nad sobą. Nigdy tego nie lubiłam. Nawet nie wiem kiedy doszłam do domu. Nie muszę nawet mówić kogo spotkałam, gdy tylko weszłam.

- Masz? - spojrzałam na niego.

- Tak – wyciągnęłam pieniądze z portfela i mu dałam. Przeliczył przy mnie.

- Na pewno to wszystko?

- Na pewno .. więcej nie mam.

- Grzeczna dziewczynka – dziwnie na mnie spojrzał i dotknął mojego policzka. Nie byłam w stanie nic zrobić.

- Mogę … mogę iść do siebie? - przełknęłam ślinę.

- Może – wciąż nie zabrał dłoni.

- Jestem zmęczona.

- Wiesz, że mamy nie ma i długo jej nie będzie – przestraszyłam się. Nie odpowiedziałam – Jesteśmy sami.

- Ale jesteś moim ojcem …

- I jestem też mężczyzną, który ma swoje potrzeby. Wiesz, że z Twoją mamą nam się nie układa i lepiej bądź posłuszna – zmierzył mnie wzrokiem i poszedł do salonu dalej pić. Od razu pobiegłam do siebie. Zastawiłam krzesłem drzwi i skuliłam się w rogu pokoju koło łóżka. Tak strasznie się bałam, że tutaj przyjdzie i ….

- Mike gdzie jesteś – płakałam – Potrzebuje Cie … potrzebuje Cie jak jeszcze nigdy.

Myślałam co zrobić. Wytarłam łzy i chodziłam po pokoju. Nagle spojrzałam w stronę szafy. Podeszłam do niej, otworzyłam, wyciągnęłam torbę i spakowałam kilka rzeczy. Na szczęście miałam pieniądze z premii. Muszę to zrobić. Muszę uciec. Nie mam wyjścia. Otworzyłam okno i spojrzałam w dół – Jak On to robił .. - próbowałam wejść na to drzewo i udało mi się dopiero za trzecim razem. Ostrożnie zeszłam na dół. Sprawdziłam jeszcze czy nie wychodzi z domu i zaczęłam biec w stronę najbliższego przystanku. Nie wiedziałam jeszcze gdzie mam pojechać. Nie znałam nikogo prócz Steffi i … ehh .. tylko ją. Jednak nie miałam zamiaru do niej pojechać ze względu na Evana. Był okropny i nachalny, a ja nikogo nie szukałam. Zwłaszcza kogoś takiego jak On. Ani trochę nie był w moim typie. Typowy blondas z niebieskimi oczami. Co za banał. Tacy myślą, że mogą mieć każdą. Musiałam przestać o nim myśleć, bo jeszcze bardziej psułam sobie humor. Podjechał autobus. Nie miałam za dużego wyboru i po prostu do niego wsiadłam. Usiadłam na samym końcu i patrzyłam się przez okno. Było zupełnie ciemno i nie wiedziałam co dalej. Po około piętnastu minutach autobus zatrzymał się blisko domu mojej siostry. Nie byłam pewna, ale wysiadłam. Zatrzymałam się przed jej domem i stałam tak kilka minut zanim zapukałam.

- Co tutaj robisz? - wyglądała jak by zobaczyła ducha.

- Nina … mogę wejść .. na chwilę?

- Tak – wpuściła mnie i zamknęła drzwi – Nie powinnaś być w domu o tej godzinie?

- Powinnam, ale nie jestem – głupio mi się z nią rozmawiało, ponieważ nasze relacje nie były najlepsze. Kazała mi iść za nią do salonu i tak też zrobiłam – Obudziłam Cie?

- Nie. Dopiero się kładłam. Po co Ci torba?

- Uciekłam ..

- Ale …

- Dobrze wiesz dlaczego. Ja już z nim dłużej nie wytrzymam.

- Dlatego się wyprowadziłam – ciągle miałam do niej żal o to, że zostawiła mnie i mamę z nim, żeby się uwolnić.

- Szkoda, że nie zabrałaś nas ze sobą.

- I żałuje – spojrzałam na nią – Mówię zupełnie serio. Opowiedz co się stało.

- Trochę się tego nazbierało … może zacznę od tego, że załatwił mi pracę … w klubie.

- W klubie? Zgodziłaś się na to?

- A miałam wyjście? Nie miałam. Ale to nie to o czym myślisz. Pracuje tam jako kelnerka. Dzisiaj dostałam wypłatę i musiałam mu całą oddać.

- To jak tutaj przyjechałaś?

- Ukryłam pieniądze z premii, ale nie to jest najgorsze.

- Mów dalej. Poczekaj. Chcesz może coś do picia albo jedzenia?

- Nie .. dzięki, ale nie jestem w stanie nic przełknąć.

- No dobrze – zaczęłam mówić dalej.

- Bo .. poznałam kogoś ..

- O naprawdę? - pokiwałam głową.

- Byliśmy przyjaciółmi, ale w Paryżu wszystko się zmieniło – wyprzedziłam jej pytanie – Zaprosił mnie i możesz się domyślać jak mama wariowała z tego powodu.

- Zawsze była za bardzo nadopiekuńcza.

- No właśnie. Wracając do tematu … będąc tam .. wyznaliśmy sobie miłość – uśmiechnęłam się na samo wspomnienie – Wiedziałam, że nie będzie nam łatwo, ale nie sądziłam, że tak szybko się zakończy – opuściłam głowę i posmutniałam – Nie wiem skąd, ale w jego posiadaniu znalazło się zdjęcie, gdy jeden z tych facetów w klubie posadził mnie sobie na kolana. Nie dał mi wyjaśnić. On myśli, że … że pracuje tam jako striptizerka, a najgorsze jest to, że Go oszukiwałam i mówiłam, że pracuje w pizzeri – oczy zaczęły mi wilgotnieć. Przysunęła się bliżej i mnie objęła – Nie jesteśmy już razem, a ja Go tak bardzo kocham – i stało się. Rozpłakałam się i wtuliłam się w nią.

- Może jeszcze się wam ułoży.

- On już mnie nie chce.

- Przykro mi.

- Był wspaniały. Nigdy nie spotkałam tak dobrego i kochającego człowieka.

- Jeszcze spotkasz i to nie raz. Zobaczysz. Ale powiesz mi, dlaczego uciekłaś? - spojrzałam na nią – Możesz powiedzieć mi wszystko.

- Wiem …. bo ojciec .. On … po tym jak zabrał moją wypłatę … powiedział, że nie układa mu się z mamą i jako mężczyzna ma swoje potrzeby.

- Co Ty mówisz – nie dowierzała.

- Tak powiedział. Też byłam w szoku i strasznie się bałam, że przyjdzie do mnie w nocy.

- Na pewno do tej pory nie posunął się dalej?

- Na szczęście nie. Na dodatek mama jest cały czas w pracy i bym została z nim sama. Przepraszam, że przyszłam, ale nie miałam do kogo.

- No coś Ty. Zawsze mogłaś do mnie przyjść.

- Myślałam, że …

- Wiem, że po ostatnim naszym spotkaniu byłaś na mnie zła, ale naprawdę nie mogłam Ci pożyczyć tych pieniędzy. Przez jakiś czas spotykałam się z takim jednym, ale okazał się pomyłką. Na dodatek był na moim utrzymaniu i musiałam spłacić jego długi.

- Nie wiedziałam.

- Mogłam od razu powiedzieć. Więc skąd miałaś pieniądze?

- Mike mi opłacił całe studia bez mojej wiedzy. O kurcze … będę musiała mu je oddać .. nawet w ratach.

- Za całe? Widzę, że Ty miałaś więcej szczęścia do faceta niż ja.

- Heh to prawda. Chociaż nic od niego nigdy nie chciałam.

- Czyli są jeszcze normalni faceci. A słuchaj … czy wy .. no wiesz.

- Nie .. - zarumieniłam się – On taki nie jest.

- Dobrze o nim świadczy. Szkoda, że nie miałam okazji Go poznać.

- Eh … też żałuje.

- Co teraz zrobisz? Wrócisz do domu?

- Nie … pójdę gdziekolwiek .. byle nie do domu – wstałam – Dziękuje, że mogłam z Tobą porozmawiać, ale to niczego nie zmieni między nami.

- Nie oczekiwałam tego od Ciebie, bo wiem, że źle zrobiłam, ale czasu nie cofnę.

- Niestety – szłam już w stronę drzwi.

- Betty? - zatrzymałam się i obejrzałam – Może chcesz zostać? Jesteś moją siostrą i nie chce, żebyś się włóczyła po ulicy.

- Sama nie wiem …

- Na chwilę zapomnij o tym co zrobiłam i daj sobie pomóc. On nie wie gdzie mieszkam i tutaj nie przyjdzie. Nie masz się czego bać.

- No dobrze .. dziękuje, ale tylko jedna noc.

- Ok – pościeliła mi w salonie i poszła do sypialni. Przebrałam się w piżamę i się położyłam. Nie czułam się tutaj komfortowo. Nie było jak kiedyś i wiedziałam, że już nie będzie. Nigdy nie przestanę czuć żalu i w pewien sposób złości, ale musiałam skorzystać z jej propozycji. Nie bałam się o mamę, bo była w pracy i nie uderzy jej za mnie. Zanim zasnęłam, znowu myślałam o Michaelu. Zastanawiałam się co teraz robi. Czy jest w pracy, a może umówił się z jakąś panną. Zrobiło mi się przykro z tego powodu. Nie mogłam znieść myśli, że jakaś inna może być z nim i robią tam nie wiadomo co. Już nie miałam prawa być zazdrosna, ale to samo przychodziło. Oby tylko był szczęśliwy.