Chapter 26

Była 10 rano, a ja wciąż leżałem w łóżku. Patrzyłem się w sufit i zastanawiałem się nad tym wszystkim. A zwłaszcza nad tym co wczoraj zaszło, a raczej mało brakowało. Nie będę ukrywał, że chciałem to wczoraj zrobić. Przyciągała mnie strasznie i broniłem się jak tylko mogłem. Co wcale nie było takie proste. Miałem obawy dzisiaj do niej jechać. Wczoraj się trochę zapomniałem i miałem nadzieje, że nie będzie miała do mnie o to żalu. Chce aby ta chwila była wyjątkowa dla nas obojga. Nie chce, żeby to tak wyglądało, gdy będzie chciała abym został na noc, tak po prostu. Z rozmyślań wyrwał mnie dźwięk telefonu. Musiałem jechać do studia, bo już i tak byłem spóźniony. Wykręciłem numer do Betty.

- Tak? - odebrała od razu.

- Dzień dobry. Nie obudziłem Panią?

- Dzień dobry. Skądże. W jakiej sprawie Pan dzwoni?

- Dzwonię w sprawie spotkania z pewną, piękną dziewczyną, która skradła moje serce – oboje zachowywaliśmy powagę w czasie tej rozmowy.

- Hmm więc to musi być pomyłka.

- Nie wydaje mi się – w końcu przestałem udawać – Witaj kochanie. Jak się dzisiaj czujesz?

- Dużo lepiej, ale tęsknie już. Kiedy będziesz?

- Teraz muszę jechać do studia i jak będę wracał, to przyjadę. Może tak być?

- Ehh i tak nie mam wyjścia, tylko się zgodzić.

- Jakoś Ci to wynagrodzę.

- Mmm a jak?

- Na pewno nie tak jak byś chciała – postanowiłem się trochę z nią podrażnić.

- Ejj! Wcale nie miałam tego na myśli, wariacie – zaśmiała się.

- Nie? A to szkoda.

- A co? Chciałbyś? - brała mnie pod włos i wiedziałem o tym.

- Może, a czemu pytasz?

- Bez powodu – nastała niezręczna cisza.

- Muszę już kończyć. Do zobaczenia za parę godzin. Kocham Cie.

- Ja Ciebie też – rozłączyłem się. Mogłem nie zaczynać tego niebezpiecznego tematu, ale to było takie niewinne. Musiałem w końcu wstać i się ubrać. Mam nadzieje, że będę mógł się skupić na pracy.

                                                                          ~~~~~~

Troszkę Go okłamałam, ale to dlatego, żeby się nie martwił. Dzisiaj byłam wyjątkowo słaba. Nie wiem czym to było spowodowane. Ledwo chodziłam do łazienki, oczywiście z pomocą Niny. Dużo mi pomagała i byłam jej za to wdzięczna. Nawet wzięła kilka dni wolnego w pracy do czasu aż mi się nie polepszy. Zapewniałam ją, że nie musi tego robić. Nie było tutaj tego potwora, więc byłam bezpieczna.

Usłyszałam, że zapukała do drzwi.

- Wejdź. Od kiedy pukasz? - spojrzała na mnie znacząco i już wiedziałam co powie.

- Odkąd dobrze bawiliście się wczoraj w moim łóżku. I jak było? - wyszczerzyła się, a ja spłonęłam ze wstydu.

- Ale .. my nic .. przecież .. tylko .. - nieporęcznie się tłumaczyłam.

- Przecież was wczoraj widziałam.

- Co? - wybałuszyłam na nią oczy.

- Haha .. żałuj, że nie widzisz swojej miny – walnęłam ją poduszką, żeby się uspokoiła – Oj no zgrywam się przecież. Wiem, że byliście grzeczni, ale nie tak do końca.

- Nie wiem o czym mówisz.

- Yhy jasne. A to ja się wczoraj namiętnie całowałam z chłopakiem w łóżku? - poczułam, że dopiero teraz moja twarz płonie żywym ogniem.

- Skąd …

- Widziałam. Tylko, żeby nie było, że was podglądałam czy coś. Po prostu szłam zapytać o coś i zauważyłam co robiliście.

- No rzeczywiście nie podglądałaś. Tylko się patrzyłaś.

- Oj nie czepiaj się szczegółów. W końcu nic więcej nie robiliście.

- A gdybyśmy? To też byś się przyglądała?

- Hmm .. - udawała, że się zastanawia.

- Nina!

- Przecież żartuje – wytknęła mi język – Hm .. a chciałabyś?

- Żebyś nas podglądała? Nie bardzo.

- Wiesz, że nie o to mi chodziło – spojrzałam na nią pytająco – No wiesz o co .. o ten teges – czy Ona robiła to celowo, żeby mnie zawstydzić? Nie chciałam rozmawiać na takie tematy.

- N … nie wiem … kocham Go, ale chyba to jeszcze za wcześnie.

- On też tak myśli?

- Chyba nie myślisz, że rozmawiamy na takie tematy.

- Dlaczego nie? To jest ważny temat jak by nie było. Może On czeka na Twój znak albo chce zacząć, tylko nie wie jak aby Cie nie wystraszyć.

- Myślisz?

- Tak. To facet, więc wiesz .. powiedź mu o swoich obawach i ogólnie o wszystkim. Zobaczysz, że tylko wyjdzie to wam na dobre.

- Pomyśle o tym.

- A mówiłaś mu o .. ojcu? - spoważniałam. Pokręciłam głową – Dlaczego? Powinien wiedzieć co On Ci robił.

- Nie mogę mu tego powiedzieć, rozumiesz? Po prostu nie mogę – przekręciłam się na bok.

- Czego się boisz? Mike to zrozumie i będzie Cie wspierał. Pamiętaj, że związek polega na m.in. mówieniu sobie prawdy. Chcesz, żeby dowiedział się w taki sam sposób jak o Twojej pracy? Pamiętasz co było.

- Eh .. pamiętam, ale nie jestem w stanie mu powiedzieć. Przynajmniej na razie. Boję się, że to by mogło być dla niego za duży szok i …

- I Cie zostawi? Chyba sama w to nie wierzysz.

- Już sama nie wiem. Zostawisz mnie na chwilę samą?

- Ok. Przynieść Ci tutaj śniadanie?

- Zejdę na dół – pokiwała głową i wyszła. Może Nina ma rację. Może powinnam z nim szczerze porozmawiać na wszystkie tematy. Ale nie umiałam tak. I się też bałam. Mogłabym tak długo rozmyślać, ale zasnęłam.

Powoli otworzyłam oczy i od razu mój wzrok skierował się na zegarek na szafce nocnej. Co? Już po 18? Jakim cudem tyle przespałam? Odwróciłam się i moim oczom ukazał się piękny widok. Mike siedział w fotelu obok łóżka i czytał jakąś książkę.

- Cześć kochanie – uśmiechnęłam się do niego. Spojrzał na mnie i usiadł na łóżku.

- Witaj piękna. Już myślałem, że zasnęłaś jak królewna śnieżka.

- Więc byś musiał mnie obudzić.

- Hm tylko jak – udał, że myśli – Chyba już wiem – usiadł na łóżku, nachylił się i mnie pocałował.

- Zgadłeś. Po takim pocałunku od razu bym się przebudziła.

- Jestem pewien. Jak się czujesz? Nina powiedziała, że zasnęłaś o 11 a mamy 18. Martwię się o Ciebie – patrzył mi w oczy.

- Nic mi nie jest. Chyba byłam naprawdę zmęczona – spojrzał na mnie podejrzliwie.

- A co Ty w nocy robiłaś i z kim, skoro się nie wyspałaś?

- Głupol z Ciebie – uśmiechnęłam się.

Dzisiaj też nie został na noc. Chyba czuł to samo, ale nie powiedział wprost. Ja też nie miałam zamiaru. Zauważyłam, że już drugi raz i to w tym samym dniu zaczęliśmy temat o tych sprawach. To było raczej zwykłe droczenie się między nami, ale jednak. Nie wiedziałam co o tym myśleć i starałam się nie pokazywać przy nim, że mnie to peszy. Chyba bałam się wyjść na gówniarę, ale czemu. Dobre pytanie.